Potrzeba kontaktów społecznych jest naturalną potrzebą człowieka. Pierwszym i najważniejszym środowiskiem społecznym dla człowieka jest rodzina. Rodzina jako podstawowa jednostka społeczna pełni rozmaite funkcje. Jedną z najważniejszych jest funkcja socjalizacyjna rodziny . Dlatego wszelkie dysfunkcje i zaburzone relacje mają istotny wpływ na dzieci wychowujące się w danej rodzinie.
Zerwanie więzi w rodzinie może być skutkiem różnych sytuacji np. konfliktów czy rozwodu. Dlatego często mówimy o rodzinie dysfunkcyjnej wtedy, kiedy relacje pomiędzy członkami rodziny są trwale zaburzone i rzutują na samopoczucie psychiczne oraz fizyczne członków rodziny tzn. rodziców i dzieci. Przy czym warto zwrócić uwagę na słowo „trwale”, gdyż właściwie w każdej rodzinie mogą występować pewne nieprawidłowości dotyczące życia rodzinnego czy postaw i zachowań rodzicielskich. Jednak jeśli te nieprzyjemne sytuacje nasilają się, a towarzyszy im dodatkowo osłabienie bądź całkowity rozpad więzi emocjonalnych, można wtedy mówić o tym, że rodzina nie spełnia swoich funkcji.
W rodzinie dysfunkcyjnej zaburzone są więzi pomiędzy poszczególnymi członkami. Ważnym czynnikiem zaburzonych relacji w rodzinie dysfunkcyjnej wpływających na dziecko są konflikty pomiędzy opiekunami. Brak chęci do ich rozwiązania powoduje nieprzyjemną atmosferę, w której wychowują się dzieci, a to może skutkować dla nich m.in. brakiem poczucia bezpieczeństwa, wsparcia.
Wychowywanie się w rodzinie, w której relacje rodzinne są nieprawidłowe lub nie istnieją, nie pozostaje bez wpływu na rozwój dziecka. Konsekwencje w postaci poczucia ciągłego zagrożenia czy niepewności w środowisku rodzinnym kształtować może u dzieci postawę lękową, a nawet wrogą wobec otoczenia. Może być tak, że trudno jest dziecku odnaleźć swoje miejsce w grupie rówieśniczej, ponieważ nie potrafi komunikować się tak jak inne dzieci. Do tego może dojść obniżenie poczucia własnej wartości, trudność w nawiązywaniu relacji społecznych, a co za tym idzie – poczucie osamotnienia. Mogą pojawić się mogą zachowania aspołeczne, będące powodem wykluczenia z grup rówieśniczych.
Pamiętajmy o tym, że dzieci uczą się przez naśladownictwo, więc to jakie postawy będą prezentować będą we własnym życiu zależy od tego, jakie postawy obserwują we własnym domu.
Projekt „W rodzinie siła! Wsparcie aktywności lubelskich rodzin” sfinansowano ze środków Narodowego Instytutu Wolności – Centrum Rozwoju Społeczeństwa Obywatelskiego w ramach Rządowego Programu Fundusz Inicjatyw Obywatelskich NOWEFIO na lata 2021-2030.
